Algauw wordt je meegenomen in het verhaal en wandel je mee door de straten van verdriet, pijn, afschuw en ongeloof.
Het is verbazingwekkend hoe de verschillende fasen en beleving van de epidemie herkenningen oproept met de corona epidemie/pandemie van vandaag.

Ze gingen ervan uit dat plagen onmogelijk waren en dat alle wegen dus nog voor hen openstonden: ze bleven gewoon zakendoen, organiseerden reizen en hielden er meningen op na.

Alles komt aan bod, de quarantaine, ‘believers, non-believers’, kritiek op beslissingen van het stadsbestuur , onbegrip, rebellie, scheiding van geliefden, economische stilstand, de zoektocht naar een serum, twijfel over de cijfers etc…
Gaandeweg krijg je als lezer eveneens een heel goed beeld van wat nu eigenlijk ‘de pest’ omhelst. Je ontdekt bizarre wetenswaardigheden alsook hoe dit in ons dagelijks taalgebruik nog steeds aanwezig is. Bijvoorbeeld, ‘stinken als de pest’ .
Enige passages uit dit beklijvende relaas:

…De aankondiging dat er in de derde week van de pest driehonderdtwee sterfgevallen waren, sprak niet tot de verbeelding. Enerzijds waren dat misschien niet allemaal pestslachtoffers, anderzijds wist niemand in de stad hoeveel mensen er normaliter per week doodgingen…

…De pest was een ramp voor het toerisme…

… dat de pest zijn goede kanten heeft, dat hij ogen opent, dat hij tot denken aanzet…

… Om voor de hand liggende redenen leek de pest het speciaal begrepen te hebben op al diegenen die gewoonlijk in groepsverband leefden: soldaten, kloosterlingen en gevangenen…

…Zo overkwam het die mannen steeds vaker dat ze de door henzelf voorgeschreven hygiënemaatregelen in de wind sloegen…

…Bij het minste of geringste teken van nieuw gevaar zou in die periode ‘de status quo gehandhaafd blijven en het pakket maatregelen tot nader order worden verlengd’…

…Maar eigenlijk vond iedereen die aanvullende maatregelen formele prietpraat…

…De pestbacil sterft nooit uit en verdwijnt nooit definitief; hij kan tientallen jaren achtereen blijven sluimeren in de meubels en het linnengoed, hij wacht geduldig, in kamers, kelders, koffers, zakdoeken en paperassen, en misschien komt er een dag waarop, tot schade en lering van de mensheid, de pest zijn ratten wekt om ze te laten sterven in een gelukkige stad…

Een aanrader of bijna een must read voor dokters en verplegend personeel (in spe) alsook voor mensen die de coronatijd meemaken of meegemaakt hebben.
Mooie zinnen, fraaie poëtische beelden alsook treffende gelijkenissen laten begrijpen waarom deze kroniek toch een literaire uitblinker is.
Eén van de hoofdpersonages schreef:

‘ Op een mooie meimorgen reed een slanke amazone, gezeten op een zwierige vosmerrie, door een bloemenzee over de lanen van het Bois de Boulogne...

Een boek dat doet nadenken en even doet stil staan…

De Franse schrijver , Albert Camus was eveneens filosoof, journalist en schrijver van romans, essays en toneelstukken. Hij ontving in 1957 de Nobelprijs voor de Literatuur.

20 september 2020